Τεταρτη βραδυ.....Ο θειος μεσα στην τραπεζαρια μαζι με την νονα,την μαμα και τον μπαμπα.. και εγω χαμενη στον υπολογιστη μου με το facebook και ολες μου τις φιλες....Απο μεσα ακουγονται φωνες
'' Ελα Χρονη! Ασε την Γατα!''
''Αστην μωρε! δεν παθαινει τιποτα!''
''Αα!! Κοιτα τι κανει το γατι! δες πλακα!! χααχ''
και ο θειος ''Χααχαχαα''..
Ξαφνικα στην Αρχικη σελιδα του facebook ενα σχόλιο της μαμας με την Ισημερια....την ''πατάω''.. ( παντα με συγκινουν οι αναρτησεις της) διαβαζω σιγα σιγα την αναρτηση της....κλείνω το facebook....τα παραταω ολα και χανομαι......Δίπλα με προκαλει το '' Ισημερια Πρωτος Χρονος'' να το πατησω...το παταω....
Τοτε αρχισα να χανομαι μεσα στον χρονο...η πρωτη αναρτηση με την Ικεα....οι βολτες....Μαζι με την Ελενη....Χωρις να το καταλαβω, ενα δακρυ κυλαει στο προσωπο μου...Αναμνησεις....Σκεφτομαι μεσα μου.....κοιταζω το ποστ χωρις να διαβαζω την λεξη....απλα κοιταζω...
Σκεφτομαι μεσα μου πως περασαν ολα αυτα τα χρονια...πως περασαν ολα αυτα τα χρονια...θα εδινα τα παντα για να γυριζα πισω στην παιδικη μου ηλικια....με την παλια μου φιλη...εχει χαθει πια, δεν την εχω δει....με την αδελφουλα μου τα φιλια και τους τσακωμους μας, μου λειπει.........Τις παλιες λεξεις που μπερδευα...το κοντα σγουρα μου μαλλακια και το δημοτικο... Δεν θα το ξεχασω ποτε αυτο...
( στην κουζινα 1η Δημοτικου κανοντας μαθηματα)
Ρ-Μανούλα θα προσπαθησω να τα διαβασω.... Κοιιτα Λ...Λολα ενα παπ...παπι!.....Και...ε..ενα... μολυβ..ι..
Μ- Μπραβο αγαπη μου, το φαγητο ειναι ετοιμο σε λιγο. Για συνεχισε! Να σε καμαρωσω!
Ρ- Ενα τόπι.... και ένα...παπ..ι!
( Η μαμα γελαει, μου δινει ενα φιλι και συνεχιζει το μαγειρεμα..)
Πανε ολα αυτα πια...Γυμνασιο..Σοβαρα τα πραγματα....Αν δεν εισαι μοντερνος τυπος δεν τα πας ευκολα στο γυμνασιο....
Και χανομουν μεσα στο χρονο διαβαζοντας κι αλλα...παλια γεγονότα...με την γλυκια μουσικη που με υπνωτιζε να παιζει '' You are the sunshine of my heart...''.. Και χανομουν..
Ξαφνικα η πορτα ανοιξε.. Η μαμα ηταν.. '' Εφτιαξες την τσαντα σου; Γρηγορα για υπνο σχολειο αυριο!''
Επανηλθα στην πραγματικοτητα..Αυτη η γλυκια αυρα ειχε χαθει...πoιος ειπε οτι δεν μπορω να την ξαναζησω;.... θα βρω κι αλλο ελευθερο χρονο να διαβασω τα παλια.....'' Ξεχνα το παρελθον, συνεχισε το παρον''....Σωστο....θα πρεπει να δημιουργησουμε το δικο μας παρελθον...καθε μερα ειναι μια καινουργια μερα....Αλλα... μου λειπουν...αυτες, οι γλυκες...
Αναμνησεις
'' Ελα Χρονη! Ασε την Γατα!''
''Αστην μωρε! δεν παθαινει τιποτα!''
''Αα!! Κοιτα τι κανει το γατι! δες πλακα!! χααχ''
και ο θειος ''Χααχαχαα''..
Ξαφνικα στην Αρχικη σελιδα του facebook ενα σχόλιο της μαμας με την Ισημερια....την ''πατάω''.. ( παντα με συγκινουν οι αναρτησεις της) διαβαζω σιγα σιγα την αναρτηση της....κλείνω το facebook....τα παραταω ολα και χανομαι......Δίπλα με προκαλει το '' Ισημερια Πρωτος Χρονος'' να το πατησω...το παταω....
Τοτε αρχισα να χανομαι μεσα στον χρονο...η πρωτη αναρτηση με την Ικεα....οι βολτες....Μαζι με την Ελενη....Χωρις να το καταλαβω, ενα δακρυ κυλαει στο προσωπο μου...Αναμνησεις....Σκεφτομαι μεσα μου.....κοιταζω το ποστ χωρις να διαβαζω την λεξη....απλα κοιταζω...
Σκεφτομαι μεσα μου πως περασαν ολα αυτα τα χρονια...πως περασαν ολα αυτα τα χρονια...θα εδινα τα παντα για να γυριζα πισω στην παιδικη μου ηλικια....με την παλια μου φιλη...εχει χαθει πια, δεν την εχω δει....με την αδελφουλα μου τα φιλια και τους τσακωμους μας, μου λειπει.........Τις παλιες λεξεις που μπερδευα...το κοντα σγουρα μου μαλλακια και το δημοτικο... Δεν θα το ξεχασω ποτε αυτο...
( στην κουζινα 1η Δημοτικου κανοντας μαθηματα)
Ρ-Μανούλα θα προσπαθησω να τα διαβασω.... Κοιιτα Λ...Λολα ενα παπ...παπι!.....Και...ε..ενα... μολυβ..ι..
Μ- Μπραβο αγαπη μου, το φαγητο ειναι ετοιμο σε λιγο. Για συνεχισε! Να σε καμαρωσω!
Ρ- Ενα τόπι.... και ένα...παπ..ι!
( Η μαμα γελαει, μου δινει ενα φιλι και συνεχιζει το μαγειρεμα..)
Πανε ολα αυτα πια...Γυμνασιο..Σοβαρα τα πραγματα....Αν δεν εισαι μοντερνος τυπος δεν τα πας ευκολα στο γυμνασιο....
Και χανομουν μεσα στο χρονο διαβαζοντας κι αλλα...παλια γεγονότα...με την γλυκια μουσικη που με υπνωτιζε να παιζει '' You are the sunshine of my heart...''.. Και χανομουν..
Ξαφνικα η πορτα ανοιξε.. Η μαμα ηταν.. '' Εφτιαξες την τσαντα σου; Γρηγορα για υπνο σχολειο αυριο!''
Επανηλθα στην πραγματικοτητα..Αυτη η γλυκια αυρα ειχε χαθει...πoιος ειπε οτι δεν μπορω να την ξαναζησω;.... θα βρω κι αλλο ελευθερο χρονο να διαβασω τα παλια.....'' Ξεχνα το παρελθον, συνεχισε το παρον''....Σωστο....θα πρεπει να δημιουργησουμε το δικο μας παρελθον...καθε μερα ειναι μια καινουργια μερα....Αλλα... μου λειπουν...αυτες, οι γλυκες...
Αναμνησεις
Ραφαηλία μου,
ReplyDeleteΔάκρυσα με το κείμενό σου, είναι τόσο τρυφερό...
Συνέχισε μικρό μου τις αναμνήσεις και να γράφεις τις σκέψεις σου, είναι πολύ όμορφο...
Φιλιά,
η φίλη της μαμάς σου Ειρήνη
αχ βρε Ραφάκι, αχ..
ReplyDeleteπότε σε τάιζα πάνω στο πλυντήριο των πιάτων και πότε έμαθες τις "αναμνήσεις"..
φιλιά αγάπη μου,
και κάθε μέρα, καινούριες αναμνήσεις χτίζουμε, ναι; :) :) :)
Είμαι σίγουρη πως έχεις τόσο όμορφες αναμνήσεις που θα σε συντροφεύουν όλα τα χρόνια που θά'ρθουν και θα σε γεμίζουν με γλύκα κι αγάπη! Σε φιλώ Ραφάκι μου :))
ReplyDeleteΡαφάκι μου γλυκό,είσαι τοσο ρομαντικό,όπως είναι η εικόνα σου με τα ξανθά μαλλάκια με μπουκλάκια και την αέρινη σιλουέτα!
ReplyDeleteΜας συγκίνησες!
Είναι καλό για την ψυχή η αναδρομή στις αναμνήσεις,όπως και να ζήσεις τη ζωή,που τώρα ανοίγεται στα ματάκια σου-να έχεις και τις δικές σου,προσωπικές αναμνήσεις.
Μεγάλωσες,γλυκιά μου και βλ΄ςπω ωριμότητα μέσα από τις λέξεις.
Φιλάκια πολλά!
Αχ Ραφάκι μου, πόσο μου λείψανε οι αναρτήσεις σου και πόσο, μα πόσο πολύ με συγκίνησε η σημερινή!!!!
ReplyDeleteΛοιπόν, είναι τόσο όμορφο να έχουμε γλυκές αναμνήσεις σαν τις δικές σου, κι αυτές κανείς δεν μπορεί να σου τις πάρει.
Ομως σκέψου και το άλλο. Κι αυτά που ζεις τώρα, σε λίγα χρόνια αναμνήσεις θα είναι.
Και όταν μεγαλώσεις κι άλλο, θα νοσταλγείς τα χρόνια του Γυμνασίου, γιατί κι αυτά είναι όμορφα.
Σημασία έχει να γεμιζουμε την ζωή μας με όσο το δυνατόν πιο όμορφες στιγμές, που αργότερα θα γίνουν όμορφες αναμνήσεις!
Σε φιλώ πολύ πολύ!
Ειρήνη ειμαι χαρουμενη που αρεσε σε ολους! ναι ναι θα συνεχισω! τωρα κανεις δεν με σταματα (:
ReplyDeleteΜαμα χαχα μαι θυμασαι;, εννοειτε πατνα τις χτιζουμε.. <3 σε αγαπω
ReplyDeleteΤζινα Βαρότση ναι το ελπιζω, και βεβαια θα με γεμιζουν χαρα, απλως να τις θυμαμαι! =) φιλακια
ReplyDeleteΕλενη κι εμενα μου αρεσει αυτη η φωτογραφια!! χερομαι τοσο που συγκινισα πολλους! Ναι μεγαλωσα και γραφω '' μεγαλιστικα'' θεματα οπως η μαμα μου :P Φιλακια!
ReplyDeleteΕλενα εχεις απολυτο δικιο! Οντως ειχα καιρο να γραψω αλλα απο τωρα! Θα συνεχισω! =] φιλακια :*
ReplyDeleteΡαφαηλια! Τι ωραιο Κειμενο.... Μου θυμησε και εμενα τις δικες μου αναμνησεις απο το δημοτικο κι'απο την Αθηνα... Κι εδω δε λεω ωραια ειναι... γνωρησα καινουρια ατομα, και εναν καινουριο εαυτο ( ποιο ντροπαλο αλλα και πιο δυναμικο ταυτοχρονα). Χερομαι που αρχισες να γραφεις ξανα! θα διαβαζω τις καινουριες αναρτησεις σου.
ReplyDeleteΕφη
Εφη χαιρομαι που σου αρεσε =) Ναι, ελπιζω να περνας ωραια εκει που εισαι! Ναι, οι αναμνησεις μπορουν να ειναι πολυ γλυκες =) Φιλια πολλα! χαιρομαι που θα διαβαζεις τις αναρτησεις μου! =)
DeleteΠω πω, πώς μεγάλωσες βρε Ραφάκι!!!
ReplyDeleteΝα περνάς πάντα καλά κουκλίτσα μου και να γεμίζεις το μυαλό και την καρδιά σου με αναμνήσεις!
Φιλάκια πολλά
Τρελοτουρίστρια